| Początek | Chaos wodny – Nun | Chaos wodny – Tiamat + Apsu | Chaos wodny – „bezład i pustkowie”, „duch Boży unosił się nad wodami” |
| Pierwszy stwórca | Atum – sam się stwarza i inicjuje stworzenie | Marduk – wybierany przez bogów na pogromcę chaosu | Bóg (Elohim) – stwarza przez słowo („Niech się stanie…”) |
| Stworzenie poprzez | Akt cielesny (splunięcie / masturbacja), symbol woli i energii | Walka i rozcięcie ciała Tiamat | Słowo Boże – stwarza kolejne elementy świata w dniach |
| Rozdzielenie nieba i ziemi | Szu rozdziela Geb (ziemię) i Nut (niebo) | Marduk dzieli ciało Tiamat: górna połowa = niebo, dolna = ziemia | „Niech powstanie sklepienie… oddzielające wody” – Bóg oddziela niebo od ziemi |
| Ustalenie porządku | Bogowie przydzielają role, Atum ustala prawa | Marduk ustala ruch gwiazd, kalendarz, granice mórz, role bogów | Bóg ustala porządek dni, nocy, lat, roślinności, zwierząt |
| Stworzenie człowieka | Brak jednej wersji – człowiek rodzi się z łez Atuma lub jako część boskiego planu | Z krwi Kingu – człowiek stworzony do służby bogom, by odciążyć ich z obowiązków | Bóg tworzy człowieka na swój obraz, by panował nad ziemią |
| Symboliczne elementy | Oko Atuma jako stwórcza moc, łzy = ludzkość | Sieć, wiatr, łuk – broń Marduka; ciało Tiamat jako materiał do stworzenia | Słowo, światło, duch Boży – narzędzia stwórcze Boga |
| Cel stworzenia | Przywrócenie porządku, równowagi, utrwalenie boskiego ładu | Zwycięstwo nad chaosem, wywyższenie Marduka, ustanowienie Babilonu jako centrum świata | Uporządkowany świat jako dobre dzieło, człowiek jako opiekun stworzenia |